temotá
Étymologie
- Dérivé de temot (« plainte »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | temotá | temotayá | temotatá |
| 2e du sing. | temotal | temotayal | temotatal |
| 3e du sing. | temotar | temotayar | temotatar |
| 1re du plur. | temotat | temotayat | temotatat |
| 2e du plur. | temotac | temotayac | temotatac |
| 3e du plur. | temotad | temotayad | temotatad |
| 4e du plur. | temotav | temotayav | temotatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
temotá \tɛmɔˈta\ ou \temoˈta\ ou \tɛmoˈta\ ou \temɔˈta\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « temotá [tɛmɔˈta] »
Références
- « temotá », dans Kotapedia