tcastá
Étymologie
- Dérivé de tcastaf (« épars, dispercé »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | tcastá | tcastayá | tcastatá |
| 2e du sing. | tcastal | tcastayal | tcastatal |
| 3e du sing. | tcastar | tcastayar | tcastatar |
| 1re du plur. | tcastat | tcastayat | tcastatat |
| 2e du plur. | tcastac | tcastayac | tcastatac |
| 3e du plur. | tcastad | tcastayad | tcastatad |
| 4e du plur. | tcastav | tcastayav | tcastatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « tcastá [tʃasˈta] »
Références
- « tcastá », dans Kotapedia