tavú
Étymologie
- Dérivé de tavé (« enseigner, apprendre »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | tavú | tavuyú | tavutú | 
| 2e du sing. | tavul | tavuyul | tavutul | 
| 3e du sing. | tavur | tavuyur | tavutur | 
| 1re du plur. | tavut | tavuyut | tavutut | 
| 2e du plur. | tavuc | tavuyuc | tavutuc | 
| 3e du plur. | tavud | tavuyud | tavutud | 
| 4e du plur. | tavuv | tavuyuv | tavutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
tavú \taˈvu\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « tavú [taˈvu] »
 
Références
- « tavú », dans Kotapedia