tarjá
Étymologie
- Dérivé de tarja (« passe-droit, faveur »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | tarjá | tarjayá | tarjatá |
| 2e du sing. | tarjal | tarjayal | tarjatal |
| 3e du sing. | tarjar | tarjayar | tarjatar |
| 1re du plur. | tarjat | tarjayat | tarjatat |
| 2e du plur. | tarjac | tarjayac | tarjatac |
| 3e du plur. | tarjad | tarjayad | tarjatad |
| 4e du plur. | tarjav | tarjayav | tarjatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
tarjá \tarˈʒa\ bitransitif
- Donner un passe-droit à.
Prononciation
- France : écouter « tarjá [tarˈʒa] »
Anagrammes
Références
- « tarjá », dans Kotapedia