takaskará
Étymologie
- Dérivé de taka (« tête »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | takaskará | takaskarayá | takaskaratá |
| 2e du sing. | takaskaral | takaskarayal | takaskaratal |
| 3e du sing. | takaskarar | takaskarayar | takaskaratar |
| 1re du plur. | takaskarat | takaskarayat | takaskaratat |
| 2e du plur. | takaskarac | takaskarayac | takaskaratac |
| 3e du plur. | takaskarad | takaskarayad | takaskaratad |
| 4e du plur. | takaskarav | takaskarayav | takaskaratav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
takaskará \takaskaˈra\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « takaskará [takaskaˈra] »
Références
- « takaskará », dans Kotapedia