taibá
Étymologie
- Dérivé de taiba (« coefficient »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | taibá | taibayá | taibatá | 
| 2e du sing. | taibal | taibayal | taibatal | 
| 3e du sing. | taibar | taibayar | taibatar | 
| 1re du plur. | taibat | taibayat | taibatat | 
| 2e du plur. | taibac | taibayac | taibatac | 
| 3e du plur. | taibad | taibayad | taibatad | 
| 4e du plur. | taibav | taibayav | taibatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
- Affecter d’un coefficient.
Prononciation
- France : écouter « taibá [taiˈba] »
Références
- « taibá », dans Kotapedia