tabat
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
tabat \Prononciation ?\
Notes
Forme et orthographe du dialecte salako du Sarawak.
Références
- Alexander Adelaar, 2005, Structural Diversity in the Malayic Subgroup, The Austronesian Languages of Asia and Madagascar, pp. 202-221, Routledge Language Family Series, Londres, Routledge.
Étymologie
- De l’espagnol tabaco qui est soit issu de l’arabe طُبَاق, ṭubāq, soit un emprunt au taïno.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tabat \taˈbat\ |
tabats \taˈbat͡s\ |
tabat \taˈbat\ (graphie normalisée) masculin
- (Botanique) Tabac (Nicotiana tabacum).
Encara un que lo tabat serà sa pèrda, s’aquò se tròba !
— (Florian Vernet, Popre ficcion, 2001 [1])- Encore un pour qui le tabac sera sa perte, si cela se trouve !
Prononciation
- Béarn (Occitanie) : écouter « tabat [taˈbat] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage