taantuma

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif taantuma taantumat
Génitif taantuman taantumien
taantumain (rare)
Partitif taantumaa taantumia
Accusatif taantuma[1]
taantuman[2]
taantumat
Inessif taantumassa taantumissa
Élatif taantumasta taantumista
Illatif taantumaan taantumiin
Adessif taantumalla taantumilla
Ablatif taantumalta taantumilta
Allatif taantumalle taantumille
Essif taantumana taantumina
Translatif taantumaksi taantumiksi
Abessif taantumatta taantumitta
Instructif taantumin
Comitatif taantumine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne taantumani taantumamme
2e personne taantumasi taantumanne
3e personne taantumansa

taantuma \ˈtɑːntumɑ\

  1. Récession.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Forme de nom commun

taantuma \ˈtɑːntumɑ\

  1. Accusatif II singulier de taantuma.