täsmällinen
Étymologie
- Dérivé du préfixe täsmä-, avec le suffixe -llinen.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | täsmällinen | täsmälliset |
| Génitif | täsmällisen | täsmällisten täsmällisien |
| Partitif | täsmällistä | täsmällisiä |
| Accusatif | täsmällinen [1] täsmällisen [2] |
täsmälliset |
| Inessif | täsmällisessä | täsmällisissä |
| Illatif | täsmälliseen | täsmällisiin |
| Élatif | täsmällisestä | täsmällisistä |
| Adessif | täsmällisellä | täsmällisillä |
| Allatif | täsmälliselle | täsmällisille |
| Ablatif | täsmälliseltä | täsmällisiltä |
| Essif | täsmällisenä | täsmällisinä |
| Translatif | täsmälliseksi | täsmällisiksi |
| Abessif | täsmällisettä | täsmällisittä |
| Instructif | — | täsmällisin |
| Comitatif | — | täsmällisine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | täsmälliseni | täsmällisemme |
| 2e personne | täsmällisesi | täsmällisenne |
| 3e personne | täsmällisensä | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | täsmällinen |
| Comparatif | täsmällisempi |
| Superlatif | täsmällisin |
täsmällinen \ˈtæsmælːinen\
Forme d’adjectif
täsmällinen \ˈtæsmælːinen\
- Accusatif II singulier de täsmällinen.