sumplekú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | sumplekú | sumplekuyú | sumplekutú |
| 2e du sing. | sumplekul | sumplekuyul | sumplekutul |
| 3e du sing. | sumplekur | sumplekuyur | sumplekutur |
| 1re du plur. | sumplekut | sumplekuyut | sumplekutut |
| 2e du plur. | sumplekuc | sumplekuyuc | sumplekutuc |
| 3e du plur. | sumplekud | sumplekuyud | sumplekutud |
| 4e du plur. | sumplekuv | sumplekuyuv | sumplekutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
sumplekú \sumplɛˈku\ ou \sumpleˈku\ bitransitif
- Égarer.
Toklize tigir jinafa fozdema ? Va ina al sumplekú !
— (vidéo)- Où est ma serviette ? Je l'ai égarée !
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « sumplekú [sumplɛˈku] »
Références
- « sumplekú », dans Kotapedia