suloinen
Étymologie
- Dérivé de sula (« fonte »), avec le suffixe -oinen.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | suloinen | suloiset |
| Génitif | suloisen | suloisten suloisien |
| Partitif | suloista | suloisia |
| Accusatif | suloinen [1] suloisen [2] |
suloiset |
| Inessif | suloisessa | suloisissa |
| Illatif | suloiseen | suloisiin |
| Élatif | suloisesta | suloisista |
| Adessif | suloisella | suloisilla |
| Allatif | suloiselle | suloisille |
| Ablatif | suloiselta | suloisilta |
| Essif | suloisena | suloisina |
| Translatif | suloiseksi | suloisiksi |
| Abessif | suloisetta | suloisitta |
| Instructif | — | suloisin |
| Comitatif | — | suloisine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | suloiseni | suloisemme |
| 2e personne | suloisesi | suloisenne |
| 3e personne | suloisensa | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | suloinen |
| Comparatif | suloisempi |
| Superlatif | suloisin |
suloinen \ˈsuloinen\
Forme d’adjectif
suloinen \ˈsuloinen\
- Accusatif II singulier de suloinen.