sugdeyá
: sugdeya
Étymologie
- Dérivé de sugdeya (« insigne »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | sugdeyá | sugdeyayá | sugdeyatá |
| 2e du sing. | sugdeyal | sugdeyayal | sugdeyatal |
| 3e du sing. | sugdeyar | sugdeyayar | sugdeyatar |
| 1re du plur. | sugdeyat | sugdeyayat | sugdeyatat |
| 2e du plur. | sugdeyac | sugdeyayac | sugdeyatac |
| 3e du plur. | sugdeyad | sugdeyayad | sugdeyatad |
| 4e du plur. | sugdeyav | sugdeyayav | sugdeyatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
sugdeyá \sugdɛˈja\ ou \sugdeˈja\ transitif
Prononciation
- France : écouter « sugdeyá [sugdɛˈja] »
Références
- « sugdeyá », dans Kotapedia