stramentarius
Latin
Étymologie
- Dérivé de stramentum (« chaume »), avec le suffixe -arius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | stramenarius | stramenariă | stramenarium | stramenariī | stramenariae | stramenariă |
| Vocatif | stramenarie | stramenariă | stramenarium | stramenariī | stramenariae | stramenariă |
| Accusatif | stramenarium | stramenariăm | stramenarium | stramenariōs | stramenariās | stramenariă |
| Génitif | stramenariī | stramenariae | stramenariī | stramenariōrŭm | stramenariārŭm | stramenariōrŭm |
| Datif | stramenariō | stramenariae | stramenariō | stramenariīs | stramenariīs | stramenariīs |
| Ablatif | stramenariō | stramenariā | stramenariō | stramenariīs | stramenariīs | stramenariīs |
stramentarius \Prononciation ?\
Références
- « stramentarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage