stragoná
Étymologie
- Dérivé de straga (« note »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | stragoná | stragonayá | stragonatá |
| 2e du sing. | stragonal | stragonayal | stragonatal |
| 3e du sing. | stragonar | stragonayar | stragonatar |
| 1re du plur. | stragonat | stragonayat | stragonatat |
| 2e du plur. | stragonac | stragonayac | stragonatac |
| 3e du plur. | stragonad | stragonayad | stragonatad |
| 4e du plur. | stragonav | stragonayav | stragonatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
stragoná \stragɔˈna\ ou \stragoˈna\ transitif
Prononciation
- France : écouter « stragoná [stragoˈna] »
Références
- « stragoná », dans Kotapedia