stolzieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich stolziere |
| 2e du sing. | du stolzierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es stolziert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich stolzierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich stolzierte |
| Impératif | 2e du sing. | stolzier stolziere! |
| 2e du plur. | stolziert! | |
| Participe passé | stolziert | |
| Auxiliaire | sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
stolzieren \ʃtɔlˈt͡siːʁən\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « stolzieren [ʃtɔlˈt͡siːʁən] »