stimul
Étymologie
- Du latin stimulus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | stimul | stimuly |
| Génitif | stimulu | stimulů |
| Datif | stimulu | stimulům |
| Accusatif | stimul | stimuly |
| Vocatif | stimule | stimuly |
| Locatif | stimulu | stimulech |
| Instrumental | stimulem | stimuly |
stimul \Prononciation ?\ masculin inanimé
Synonymes
- (Plus fréquent) podnět
Apparentés étymologiques
- stimulace (« stimulation »)
- stimulans (« stimulant »)
- stimulátor (« stimulateur »)
- stimulovat (« stimuler »)
Voir aussi
- stimul sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage