stationarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de statio (« station »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif stationarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | stationarius | stationariă | stationarium | stationariī | stationariae | stationariă |
| Vocatif | stationarie | stationariă | stationarium | stationariī | stationariae | stationariă |
| Accusatif | stationarium | stationariăm | stationarium | stationariōs | stationariās | stationariă |
| Génitif | stationariī | stationariae | stationariī | stationariōrŭm | stationariārŭm | stationariōrŭm |
| Datif | stationariō | stationariae | stationariō | stationariīs | stationariīs | stationariīs |
| Ablatif | stationariō | stationariā | stationariō | stationariīs | stationariīs | stationariīs |
stationarius \Prononciation ?\ ; première classe
Apparentés étymologiques
- → voir sto
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : stationary
- Espagnol : estacionario
- Français : stationnaire
- Italien : stazionario
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | stationarius | stationariī |
| Vocatif | stationarie | stationariī |
| Accusatif | stationarium | stationariōs |
| Génitif | stationariī | stationariōrum |
| Datif | stationariō | stationariīs |
| Ablatif | stationariō | stationariīs |
stationarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
Références
- « stationarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage