spurten
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich spurte |
| 2e du sing. | du spurtest | |
| 3e du sing. | er/sie/es spurtet | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich spurtete |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich spurtete |
| Impératif | 2e du sing. | spurt spurte! |
| 2e du plur. | spurtet! | |
| Participe passé | gespurtet | |
| Auxiliaire | haben sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
spurten \ˈʃpʊʁtn̩\ (voir la conjugaison)
- (Sport) Sprinter.
Forme de verbe
spurten \ˈʃpʊʁtn̩\
Prononciation
- Berlin : écouter « spurten [ˈʃpʊʁtn̩] »
Forme de nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | spurt | spurten |
| Pluriel | spurter | spurterna |
spurten \Prononciation ?\ commun
- Singulier défini de spurt.