sovent
Ancien français
Étymologie
- Du latin subinde.
Adverbe
sovent *\Prononciation ?\
Variantes
- souvent
- sovant
Étymologie
- Du latin subinde.
Adverbe
sovent \suˈβen\ (graphie normalisée) (adverbe de temps)
Synonymes
- soventas fes
- soventas vetz
- soventes còps
- manta fes
- mantas fes
- mantunas fes
- mant còp
- mantes còps
- mantun còp
- mantunes còps
- manta vegada
- mantuna vegada
- mantas vegadas
- mantunas vegadas
- mai d’un còp
- a bèls còps
- còp e autre
- un còp e un autre
- còp e còp
- còp e quilha
- de còp en còp
- de quan enqüèra (gascon)
Prononciation
- Béarn (France) : écouter « sovent [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2