souezh

Étymologie

Du moyen breton soez[1][2].

Nom commun

souezh \ˈsweːs\ masculin

  1. Étonnement, surprise.
    • N’oa ket evit mont he-unan, a lavare, betek ti ar cʼhere, rak ar gwel anezhañ a roe kridienn ha spont dezhi — ha n’eo ket hep souezh —, mes kas a rae he flacʼh en he lecʼh da gas he aluzen.  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 218)
      Elle n’était pas en mesure d’aller elle-même, disait-elle, jusque chez le cordonnier, car sa vue lui donnait le frisson et l’épouvantait — et ce n’est pas sans surprise —, mais elle envoyait sa fille à sa place pour amener son aumône.

Synonymes

Dérivés

  • disouezhadenn
  • disouezhenn
  • disouezhiñ
  • ensouezh
  • peursouezhañ
  • peursouezhiñ
  • souezhadeg
  • souezhadenn
  • souezhañ
  • souezhenn
  • souezhet
  • souezhiñ
  • souezhus

Forme de verbe

souezh \ˈsweːs\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe souezhañ/souezhiñ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe souezhañ/souezhiñ.

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 680a