sorjjasmeahttunvuohta
Étymologie
- De sorjjasmeahttun (« indépendant ») avec le suffixe de dérivation nominale -vuohta.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sorjjasmeahttunvuohta | sorjjasmeahttunvuođat |
| Accusatif Génitif |
sorjjasmeahttunvuođa | sorjjasmeahttunvuođaid |
| Illatif | sorjjasmeahttunvuhtii | sorjjasmeahttunvuođaide |
| Locatif | sorjjasmeahttunvuođas | sorjjasmeahttunvuođain |
| Comitatif | sorjjasmeahttunvuođain | sorjjasmeahttunvuođaiguin |
| Essif | sorjjasmeahttunvuohtan | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | sorjjasmeahttunvuohtan | sorjjasmeahttunvuohtame | sorjjasmeahttunvuohtamet |
| 2e personne | sorjjasmeahttunvuohtat | sorjjasmeahttunvuohtade | sorjjasmeahttunvuohtadet |
| 3e personne | sorjjasmeahttunvuohtas | sorjjasmeahttunvuohtaska | sorjjasmeahttunvuohtaset |
sorjjasmeahttunvuohta /ˈsorjːɑsmeæ̯hːtunvuo̯htɑ/
- Indépendance.
Iežan mielas lean doarvái guhkkin eret áigeguovdilis hušas, mii geavvá dál servoša siste. Dihtolágan sorjjasmeahttunvuohta gullá komissára bargui, son lohká.
— (yle.fi)- À mon avis, je suis assez loin du stress actuel qu’il y a maintenant dans la société. Une certaine indépendance fait partie du travail d’un commissaire.