solwiká
Étymologie
- Dérivé de solwif (« distinct »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | solwiká | solwikayá | solwikatá | 
| 2e du sing. | solwikal | solwikayal | solwikatal | 
| 3e du sing. | solwikar | solwikayar | solwikatar | 
| 1re du plur. | solwikat | solwikayat | solwikatat | 
| 2e du plur. | solwikac | solwikayac | solwikatac | 
| 3e du plur. | solwikad | solwikayad | solwikatad | 
| 4e du plur. | solwikav | solwikayav | solwikatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
solwiká \sɔlwiˈka\ ou \solwiˈka\ intransitif
- Se distinguer.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « solwiká [sɔlwiˈka] »
Références
- « solwiká », dans Kotapedia