solitarius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sōlitārius | sōlitāriă | sōlitārium | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāriă |
| Vocatif | sōlitārie | sōlitāriă | sōlitārium | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāriă |
| Accusatif | sōlitārium | sōlitāriăm | sōlitārium | sōlitāriōs | sōlitāriās | sōlitāriă |
| Génitif | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāriī | sōlitāriōrŭm | sōlitāriārŭm | sōlitāriōrŭm |
| Datif | sōlitāriō | sōlitāriae | sōlitāriō | sōlitāriīs | sōlitāriīs | sōlitāriīs |
| Ablatif | sōlitāriō | sōlitāriā | sōlitāriō | sōlitāriīs | sōlitāriīs | sōlitāriīs |
sōlitārius \Prononciation ?\ ; première classe
- Solitaire, qui vit dans la solitude, isolé.
quae [natura] non solitaria sit neque simplex, sed cum alio juncta atque conexa.
— (Cicéron, N. D. 2, 11, 29)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés
- solitariē (« solitairement »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « solitarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1453)
- « solitarius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage