solitaneus
Latin
Étymologie
- (Adjectif 1) Dérivé de solitas, avec le suffixe -aneus.
- (Adjectif 2) Dérivé de solitus, avec le suffixe -aneus.
Adjectif 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | solitaneus | solitaneă | solitaneum | solitaneī | solitaneae | solitaneă |
| Vocatif | solitanee | solitaneă | solitaneum | solitaneī | solitaneae | solitaneă |
| Accusatif | solitaneum | solitaneăm | solitaneum | solitaneōs | solitaneās | solitaneă |
| Génitif | solitaneī | solitaneae | solitaneī | solitaneōrŭm | solitaneārŭm | solitaneōrŭm |
| Datif | solitaneō | solitaneae | solitaneō | solitaneīs | solitaneīs | solitaneīs |
| Ablatif | solitaneō | solitaneā | solitaneō | solitaneīs | solitaneīs | solitaneīs |
solitaneus \Prononciation ?\
Adjectif 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | solitaneus | solitaneă | solitaneum | solitaneī | solitaneae | solitaneă |
| Vocatif | solitanee | solitaneă | solitaneum | solitaneī | solitaneae | solitaneă |
| Accusatif | solitaneum | solitaneăm | solitaneum | solitaneōs | solitaneās | solitaneă |
| Génitif | solitaneī | solitaneae | solitaneī | solitaneōrŭm | solitaneārŭm | solitaneōrŭm |
| Datif | solitaneō | solitaneae | solitaneō | solitaneīs | solitaneīs | solitaneīs |
| Ablatif | solitaneō | solitaneā | solitaneō | solitaneīs | solitaneīs | solitaneīs |
solitaneus \Prononciation ?\
Références
- « solitaneus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage