smrt
: smrť
Étymologie
- Du vieux slave съмрьть, sŭmrĭtĭ.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | smrt | smrti |
| Génitif | smrti | smrtí |
| Datif | smrti | smrtím |
| Accusatif | smrt | smrti |
| Vocatif | smrti | smrti |
| Locatif | smrti | smrtích |
| Instrumental | smrtí | smrtmi |
smrt \smr̩t\ féminin
- Mort.
Trest smrti.
- La peine de mort.
Apparentés étymologiques
- mrtvý (« mort, décédé »)
- smrtelný (« mortel »)
- nesmrtelný (« immortel »)
- nesmrtelnost (« immortalité »)
- smrtelník (« mortel »)
- nesmrtelný (« immortel »)
- smrtka (« la Mort personnifiée »)
- smrtící
- usmrtit (« faire mourir »)
Prononciation
- tchèque : écouter « smrt [smr̩t] »
Voir aussi
- smrt sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage