skolaerez
Étymologie
- Dérivé de skolaer (« écolier, instituteur »), avec le suffixe -ez.
 
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| skolaerez | skolaerezed | 
skolaerez \sko.ˈlɛː.res\ féminin (pour un homme, on dit : skolaer)
- (Métier) (Éducation) Institutrice.
D’an 21 a viz Gouere e teuas betek ennon ur cʼheloù mat : an Itron Galbrun, anavezet mat en Emsav, a asante dont e Skol Sant-Erwan evel skolaerez vrezhonek hag evel gouarnourez ar bañsionidi.
— (Armañs ar Cʼhalvez, Eñvorennoù ur Mestr-Skol, in Al Liamm, no 69, juillet-août 1958, page 295)- Le 21 juillet, une bonne nouvelle me parvint : Madame Galbrun, bien connue dans l’Emsav, acceptait de venir à l’École Sant Erwan comme institutrice en breton et gouvernante des pensionnaires.
 
D’ he zri bloaz warn-ugent e voe degemeret e Skol-Uhel ar Gelennerien e Stockholm ha d’ hecʼh eizh vloaz warn-ugent e voe anvet da skolaerez e Landskrona, ur gêrig war ribl ar mor.
— (Jakez Konan, Selma Lagerlof, in Al Liamm, no 71, novembre-décembre 1958, page 439)- À l’âge de vingt-trois ans, elle fut admise à l’École normale de Stockholm et à vingt-huit ans, elle fut nommée enseignante à Landskrona, une petite ville en bord de mer.
 
 - (localement) Écolière.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
Variantes orthographiques
- skolaeres (orthographe interdialectale)