sklav
Étymologie
- Mentionné dans le dictionnaire de Grégoire de Rostrenen (1732), page 366a : sclav.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| sklav | sklaved |
sklav \ˈsklɑːf\ masculin (pour une femme, on dit : sklavez)
- (Esclavagisme) Esclave.
Kent e oas sklav ha kouer vil, hag out nobl hiviziken.
— (Jakez Riou, Nomenoe oe, Skrid ha Skeudenn, 1941, page 122)- Auparavant tu étais esclave et vil paysan, et tu es noble désormais.
[...] hag uhelskouer aristokratel ar XVIIvet ha XVIIIvet kantved, haelded ha kened, a ya da get war-lerc’h an Dispacʼh gall, diwezhañ emsav sklaved.
— (Remont Jestin, Friedrich Nietzsche hag e gelenn, in Al Liamm, no 15, août 1949, page 61)- [...] et le modèle idéal de l’aristocratie des XVIIe et XVIIIe siècles, noblesse et beauté, disparait après la Révolution française, dernière révolte d’esclaves.
John Brown en devoa lakaet en e benn e cʼhellje ar vrud eus e daol-kaer, lakaat sklaved Virginia d’ en em sevel enep d’ o mistri.
— (Kenan Kongar, Un damsell war istor Stadoù Unanet an Amerik, in Al Liamm, no 188, mai–juin 1978, page 193)- John Brown s’était mis en tête que la rumeur de son exploit pourrait faire que les esclaves de Virginie se soulevassent contre leurs maîtres.
Dérivés
- sklavaat
- sklavadeg
- sklavaj
- sklavañ
- sklavel
- sklaveler
- sklavelerez
- sklavelezh
- sklavelour
- sklavelourez
- sklavelouriezh
- sklaver
- sklaverez
- sklaverezh
- sklaveta
- sklavetaer
- sklavetaerez
- sklavour
- sklavourez
Voir aussi
- sklav sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- « sklav, f. ez, pl. ed » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 271a
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 731a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 523b