skarn
: Skarn, skarń
Français
Étymologie
- Du suédois skarn.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| skarn | skarns |
| \Prononciation ?\ | |
skarn \Prononciation ?\ masculin
- (Géologie) Roche calcaro-silicatée résultant de la transformation de carbonates au contact d'une intrusion magmatique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
Voir aussi
- skarn sur l’encyclopédie Wikipédia
Anglais
Étymologie
- Du suédois skarn.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| skarn \Prononciation ?\ |
skarns \Prononciation ?\ |
skarn \Prononciation ?\
- (Géologie) Skarn.
Synonymes
Voir aussi
- skarn sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Nom commun
skarn \skarn\
Augmentatifs
- skarnap
Diminutifs
- skarnam
Prononciation
- France : écouter « skarn [skarn] »
Références
- « skarn », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Étymologie
Nom commun
skarn \Prononciation ?\
Voir aussi
- skarn sur l’encyclopédie Wikipédia (en suédois)
Références
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du suédois skarn.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | skarn | skarny |
| Génitif | skarnu | skarnů |
| Datif | skarnu | skarnům |
| Accusatif | skarn | skarny |
| Vocatif | skarne | skarny |
| Locatif | skarnu | skarnech |
| Instrumental | skarnem | skarny |
skarn \Prononciation ?\ masculin inanimé
Voir aussi
- skarn sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)