siuvá
Étymologie
- Dérivé de siuva (« ressort »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | siuvá | siuvayá | siuvatá |
| 2e du sing. | siuval | siuvayal | siuvatal |
| 3e du sing. | siuvar | siuvayar | siuvatar |
| 1re du plur. | siuvat | siuvayat | siuvatat |
| 2e du plur. | siuvac | siuvayac | siuvatac |
| 3e du plur. | siuvad | siuvayad | siuvatad |
| 4e du plur. | siuvav | siuvayav | siuvatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « siuvá [siuˈva] »
Références
- « siuvá », dans Kotapedia