situlá
Étymologie
- Dérivé de situla (« glace »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | situlá | situlayá | situlatá |
| 2e du sing. | situlal | situlayal | situlatal |
| 3e du sing. | sitular | situlayar | situlatar |
| 1re du plur. | situlat | situlayat | situlatat |
| 2e du plur. | situlac | situlayac | situlatac |
| 3e du plur. | situlad | situlayad | situlatad |
| 4e du plur. | situlav | situlayav | situlatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « situlá [situˈla] »
Références
- « situlá », dans Kotapedia