sirgá
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe sirgar | ||
|---|---|---|
| Impératif | Présent | |
| (vos) sirgá | ||
sirgá \siɾˈɣa\
- Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de sirgar.
Prononciation
- Madrid : \siɾˈɣa\
- Mexico, Bogota : \s(i)ɾˈɣa\
- Santiago du Chili, Caracas : \siɾˈɣa\
Étymologie
- Dérivé de sirga (« étal »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | sirgá | sirgayá | sirgatá |
| 2e du sing. | sirgal | sirgayal | sirgatal |
| 3e du sing. | sirgar | sirgayar | sirgatar |
| 1re du plur. | sirgat | sirgayat | sirgatat |
| 2e du plur. | sirgac | sirgayac | sirgatac |
| 3e du plur. | sirgad | sirgayad | sirgatad |
| 4e du plur. | sirgav | sirgayav | sirgatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « sirgá [sirˈga] »
Références
- « sirgá », dans Kotapedia