sinká
Étymologie
- Dérivé de sinka (« nourriture »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | sinká | sinkayá | sinkatá |
| 2e du sing. | sinkal | sinkayal | sinkatal |
| 3e du sing. | sinkar | sinkayar | sinkatar |
| 1re du plur. | sinkat | sinkayat | sinkatat |
| 2e du plur. | sinkac | sinkayac | sinkatac |
| 3e du plur. | sinkad | sinkayad | sinkatad |
| 4e du plur. | sinkav | sinkayav | sinkatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
sinká \sinˈka\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « sinká [sinˈka] »
Anagrammes
Références
- « sinká », dans Kotapedia