servije
: servíje
Forme de verbe
servije \sɛr.ˈviː.ʒe\ ou \zɛr.ˈviː.ʒe\
- Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe servijañ/servijiñ.
Hag ar marichal a ziskouezas al lerenn en doa degaset gantañ hag a servije dezhañ, er cʼhovel, da sevel treid ar cʼhezeg evit o houarnañ.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 116)- Et le maréchal-ferrand montra la lanière qu’il avait apportée avec lui et qui lui servait, à la forge, à soulever les pattes des chevaux pour les ferrer.
Ar pezh a servije da dog d’ an ostizez en doa dedennet ar beajour-kenwerzh e-pad ur pennadig.
— (Ronan Huon, Dibenn an deiz, in Al Liamm, no 65, novembre-décembre 1957, page 21)- Ce qui servait de chapeau à la cliente avait intéressé le voyageur de commerce pendant un petit instant.
Div cʼholcʼhed pell kercʼh a oa e pep gwele : unan dindan, war ar plouz, ha unan war-cʼhorre, war al liñselioù, a servije da sacʼh-treid.
— (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 132)- Il y avait deux couettes de bale d’avoine dans chaque lit : une dessous, sur la paille, et une dessus, sur les draps, qui servait de couverture.