semá
Étymologie
- Dérivé de sema (« outil, instrument pour percer, forer, trouer, pic »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | semá | semayá | sematá |
| 2e du sing. | semal | semayal | sematal |
| 3e du sing. | semar | semayar | sematar |
| 1re du plur. | semat | semayat | sematat |
| 2e du plur. | semac | semayac | sematac |
| 3e du plur. | semad | semayad | sematad |
| 4e du plur. | semav | semayav | sematav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
semá \sɛˈma\ ou \seˈma\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « semá [sɛˈma] »
Anagrammes
Références
- « semá », dans Kotapedia