sanctus

Français

Étymologie

(Siècle à préciser) Premier mot de l'hymne latin sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus sabaoth (« saint, saint, saint est le Seigneur, Dieu de l'univers »).

Nom commun

Invariable
sanctus
\sɑ̃k.tys\

sanctus \sɑ̃k.tys\ masculin

  1. (Religion) Hymne d'adoration dans le catholicisme.
  2. (Religion) Partie de la messe entre la préface et le canon où l'on chantait en latin «sanctus» répété trois fois, actuellement ce chant se fait en français.

Traductions

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Latin

Étymologie

(Verbe) Du proto-italique *sanktos.
(Nom commun) Substantivation du participe du verbe sancio.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif sanctus sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Vocatif sancte sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Accusatif sanctum sanctăm sanctum sanctōs sanctās sanctă
Génitif sanctī sanctae sanctī sanctōrŭm sanctārŭm sanctōrŭm
Datif sanctō sanctae sanctō sanctīs sanctīs sanctīs
Ablatif sanctō sanctā sanctō sanctīs sanctīs sanctīs

sanctus \ˈsank.tus\ ; première classe (comparatif : sanctior, superlatif : sanctissimus)

  1. Participe passé de sancio.
    1. Sacré, saint.
      • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
    2. Pieux.
      • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
    3. Divin.
      • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sanctus sanctī
Vocatif sancte sanctī
Accusatif sanctum sanctōs
Génitif sanctī sanctōrum
Datif sanctō sanctīs
Ablatif sanctō sanctīs

sanctus \ˈsank.tus\ masculin ; 2e déclinaison

  1. Un saint.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références