saarna
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | saarna | saarnat |
| Génitif | saarnan | saarnojen saarnain (rare) |
| Partitif | saarnaa | saarnoja |
| Accusatif | saarna [1] saarnan [2] |
saarnat |
| Inessif | saarnassa | saarnoissa |
| Élatif | saarnasta | saarnoista |
| Illatif | saarnaan | saarnoihin |
| Adessif | saarnalla | saarnoilla |
| Ablatif | saarnalta | saarnoilta |
| Allatif | saarnalle | saarnoille |
| Essif | saarnana | saarnoina |
| Translatif | saarnaksi | saarnoiksi |
| Abessif | saarnatta | saarnoitta |
| Instructif | — | saarnoin |
| Comitatif | — | saarnoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | saarnani | saarnamme |
| 2e personne | saarnasi | saarnanne |
| 3e personne | saarnansa | |
saarna \ˈsɑːr.nɑ\
- (Christianisme) Sermon prédication, prêche.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- saarnaaja — prêcheur, prédicateur
- saarnastuoli (« chaire »)
- saarnata — prêcher, sermonner
Forme de nom commun
saarna \ˈsɑːrnɑ\
- Accusatif II singulier de saarna.