saadá
Étymologie
- Dérivé de saá (« avoir pitié de »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | saadá | saadayá | saadatá |
| 2e du sing. | saadal | saadayal | saadatal |
| 3e du sing. | saadar | saadayar | saadatar |
| 1re du plur. | saadat | saadayat | saadatat |
| 2e du plur. | saadac | saadayac | saadatac |
| 3e du plur. | saadad | saadayad | saadatad |
| 4e du plur. | saadav | saadayav | saadatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « saadá [saaˈda] »
Références
- « saadá », dans Kotapedia