ruumiillinen
Étymologie
- Dérivé de ruumis (« corps »), avec le suffixe -llinen.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ruumiillinen | ruumiilliset |
| Génitif | ruumiillisen | ruumiillisten ruumiillisien |
| Partitif | ruumiillista | ruumiillisia |
| Accusatif | ruumiillinen [1] ruumiillisen [2] |
ruumiilliset |
| Inessif | ruumiillisessa | ruumiillisissa |
| Illatif | ruumiilliseen | ruumiillisiin |
| Élatif | ruumiillisesta | ruumiillisista |
| Adessif | ruumiillisella | ruumiillisilla |
| Allatif | ruumiilliselle | ruumiillisille |
| Ablatif | ruumiilliselta | ruumiillisilta |
| Essif | ruumiillisena | ruumiillisina |
| Translatif | ruumiilliseksi | ruumiillisiksi |
| Abessif | ruumiillisetta | ruumiillisitta |
| Instructif | — | ruumiillisin |
| Comitatif | — | ruumiillisine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | ruumiilliseni | ruumiillisemme |
| 2e personne | ruumiillisesi | ruumiillisenne |
| 3e personne | ruumiillisensa | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | ruumiillinen |
| Comparatif | ruumiillisempi |
| Superlatif | ruumiillisin |
ruumiillinen \ˈruːmiːlːinen\
Forme d’adjectif
ruumiillinen \ˈruːmiːlːinen\
- Accusatif II singulier de ruumiillinen.