ruká
Étymologie
- Dérivé de ruka (« amidon »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | ruká | rukayá | rukatá |
| 2e du sing. | rukal | rukayal | rukatal |
| 3e du sing. | rukar | rukayar | rukatar |
| 1re du plur. | rukat | rukayat | rukatat |
| 2e du plur. | rukac | rukayac | rukatac |
| 3e du plur. | rukad | rukayad | rukatad |
| 4e du plur. | rukav | rukayav | rukatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « ruká [ruˈka] »
Références
- « ruká », dans Kotapedia