rubín
Étymologie
- De l'allemand Rubin.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | rubín | rubíny |
| Génitif | rubínu | rubínů |
| Datif | rubínu | rubínům |
| Accusatif | rubín | rubíny |
| Vocatif | rubíne | rubíny |
| Locatif | rubínu | rubínech |
| Instrumental | rubínem | rubíny |
rubín \Prononciation ?\ masculin inanimé
Voir aussi
- rubín sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)