rubá
Étymologie
- Probablement dérivé de rubaf (« bienveillant »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rubá | rubayá | rubatá | 
| 2e du sing. | rubal | rubayal | rubatal | 
| 3e du sing. | rubar | rubayar | rubatar | 
| 1re du plur. | rubat | rubayat | rubatat | 
| 2e du plur. | rubac | rubayac | rubatac | 
| 3e du plur. | rubad | rubayad | rubatad | 
| 4e du plur. | rubav | rubayav | rubatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
- Veiller sur.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « rubá [ruˈba] »
Références
- « rubá », dans Kotapedia