roud
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| roud | roudoù |
roud \ˈruːt\ masculin
- Direction.
- Trace.
A ! klask a c’hellont e-mesk ar geot da welout hag ez eus roudoù ! N’eus roud ebet !
— (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 164)- Ah ! ils peuvent chercher parmi l’herbe pour voir s’il y a des traces ! Il n’y a aucune trace !
Dérivés
Anagrammes
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 633b