rontocʼh
Breton
Étymologie
De
ront
, avec le suffixe
-ocʼh
du comparatif.
Forme d’adjectif
Nature
Forme
Positif
ront
Comparatif
rontocʼh
Superlatif
rontañ
Exclamatif
rontat
rontocʼh
\ˈrɔ̃n.tɔx\
Comparatif
de
ront
.
Anagrammes
cʼhontor
tronocʼh