romantik
: Romantik
Étymologie
- De l’anglais romantic.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | romantik | romantici |
| Génitif | romantika | romantiků |
| Datif | romantikovi ou romantiku |
romantikům |
| Accusatif | romantika | romantiky |
| Vocatif | romantiku | romantici |
| Locatif | romantikovi ou romantiku |
romanticích |
| Instrumental | romantikem | romantiky |
romantik \Prononciation ?\ masculin animé (pour une femme, on dit : romantička)
- Romantique, membre du romantisme.
- Romantique, personne idéaliste.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- romantický (romantique)
Apparentés étymologiques
- romantika (romance)
- romantismus (romantisme)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage