roeñv
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| roeñv | roeñvoù |
roeñv \ˈrwẽʷ\ féminin
- () Aviron, rame.
Cʼhwi a gemero ar roeñv, ha, gant ar roeñv, cʼhwi a viro ouzh ar vag da skeiñ he fri ouzh ar ribl.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 107)- Vous prendrez la rame, et, avec la rame, vous empêcherez le bateau de cogner contre la berge.
Ha sach war ar roeñv-ze !
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 452)- Et tire (souque) sur cet aviron !
Dérivés
- diroeñv
- roeñvad
- roeñvadeg
- roeñvadenn
- roeñval
- roeñvaoueg
- roeñvat
- roeñveg
- roeñvek
- roeñvenn
- roeñver
- roeñverez
- roeñverezh
- roeñviad
- roeñviñ
- roeñvigenn
- roeñvigennañ
- roeñvigenner
- roeñvigennerez
- roeñvour
- roeñvourez
Anagrammes
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 631a