ristú
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | ristú | ristuyú | ristutú |
| 2e du sing. | ristul | ristuyul | ristutul |
| 3e du sing. | ristur | ristuyur | ristutur |
| 1re du plur. | ristut | ristuyut | ristutut |
| 2e du plur. | ristuc | ristuyuc | ristutuc |
| 3e du plur. | ristud | ristuyud | ristutud |
| 4e du plur. | ristuv | ristuyuv | ristutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
ristú \risˈtu\ bitransitif
- Administrer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « ristú [risˈtu] »
Références
- « ristú », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.