rictulokú
Étymologie
- Composé de l’adjectif rictulokaf (« autoritaire ») avec le suffixe -ú bien que ce suffixe verbalisant est normalement réservé aux noms. En effet, il s’agit en réalité de la composition du nom rictulokuca (« autoritarisme ») avec le suffixe -ú ; ce qui donnerait le verbe rictulokucú, mais par soucis de concision, le suffixe -uca est toujours omis en présence du suffixe -ú.
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rictulokú | rictulokuyú | rictulokutú |
| 2e du sing. | rictulokul | rictulokuyul | rictulokutul |
| 3e du sing. | rictulokur | rictulokuyur | rictulokutur |
| 1re du plur. | rictulokut | rictulokuyut | rictulokutut |
| 2e du plur. | rictulokuc | rictulokuyuc | rictulokutuc |
| 3e du plur. | rictulokud | rictulokuyud | rictulokutud |
| 4e du plur. | rictulokuv | rictulokuyuv | rictulokutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
rictulokú \riʃtulɔˈku\ ou \riʃtuloˈku\ intransitif
- Tomber dans l’autoritarisme.
Prononciation
- France : écouter « rictulokú [riʃtulɔˈku] »
Références
- « rictulokú », dans Kotapedia