retujá
Étymologie
- Dérivé de retuj (« oraison »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | retujá | retujayá | retujatá | 
| 2e du sing. | retujal | retujayal | retujatal | 
| 3e du sing. | retujar | retujayar | retujatar | 
| 1re du plur. | retujat | retujayat | retujatat | 
| 2e du plur. | retujac | retujayac | retujatac | 
| 3e du plur. | retujad | retujayad | retujatad | 
| 4e du plur. | retujav | retujayav | retujatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « retujá [rɛtuˈʒa] »
Références
- « retujá », dans Kotapedia