requinquilhar
Étymologie
- Du ancien français reclinquer
Verbe
requinquilhar \re.kin.ki.ˈʎa\ transitif (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison) (pronominal : se requinquilhar)
- Retaper, requinquer, redresser.
Siam dimarç, siáu en conget, e tre qu’aurai recuperat un pauc irai me faire una escorreguda en V.T.T. dins lei còlas, per me requinquilhar.
— (Florian Vernet, Popre ficcion', 2001 [1])- Nous sommes mardi, je suis en congé, et dès que j’aurai récupéré un peu j’irai faire une sortie en V.T.T. dans les collines, pour me requinquer.
Synonymes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage