repus
Français
Étymologie
- Du latin reponere (« caché »).
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | repus \ʁə.py\ | |
| Féminin | repuse \ʁə.pyz\ |
repuses \ʁə.pyz\ |
repus \ʁə.py\
Forme d’adjectif 2
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | repu \ʁə.py\ |
repus \ʁə.py\ |
| Féminin | repue \ʁə.py\ |
repues \ʁə.py\ |
repus \ʁə.py\
- Masculin pluriel de repu.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| repu | repus |
| \ʁə.py\ | |
repus \ʁə.py\ masculin
- Pluriel de repu.
Forme de verbe 1
| Voir la conjugaison du verbe repouvoir | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | je repus | |
| tu repus | ||
repus \ʁə.py\
Forme de verbe 2
| Voir la conjugaison du verbe repaître | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (masculin pluriel) repus | ||
| Indicatif | ||
| Passé simple | je repus | |
| tu repus | ||
repus \ʁə.py\
Prononciation
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe repor | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | eu repus | |
| você/ele/ela repus | ||
repus \ʀɨ.pˈuʃ\ (Lisbonne) \xe.pˈus\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du prétérit de repor.